Οπώρες

Τα τελευταία φρούτα της εποχής - πριν έρθει ο βαρύς χειμώνας- έχουν πάρει το δρόμο τους :

Κυδώνια :
το μῆλον κυδώνιον της αρχαιότητας (από την Κυδωνία, τα σημερινά Χανιά), το μήλο που έδωσε ο Πάρις στην Αφροδίτη, ίσως τα μήλα των Εσπερίδων, σύμβολο αγάπης και ευγονίας. Στυφά αλλά αφράτα στην ωριμότητα, αντί για πατάτα στη μαγειρική, αρωματικά, όταν μαγειρευτούν χρωματίζονται πορτοκαλιά, κόκκινα, πορφυρά.

Γλυκό  κουταλιού
(γευστικό αν και  δεν με ικανοποιεί το χρώμα και η υφή)

Αρωματικός και ελκυστικός μέσα στη λεπτότητά του  
πελτές κυδωνιού

το χρώμα από το πλάι του γυάλινου δοχείου

διαφάνεια...

Για να γίνει υπάρχει μια διαδικασία:
στραγγίζει σε τουλπάνι το υλικό όλη νύχτα.

Και τα υπολείμματα; Κυδωνόπαστο.

Ο σφιχτός πολτός στεγνώνει.

Κάποια αχλάδια μαλακά (μου αρέσουν πολύ σκληρά)
έγιναν μυρωδάτη μαρμελάδα

μαρμελάδα αχλάδι (με βανίλια και τζίντζερ)

και σε σοκολατένια εκδοχή.

Ενδιαφέρουσα γεύση

Και τα λικέρ (ηδύποτα) ετοιμάζονται :

το καρυδάκι εξαιρετικά μυρωδάτο

κυδώνι : είχα ξανακάνει, το καλύτερο λικέρ...

το βατόμουρο

ελάχιστα ρόδια σε τσίπουρο: και αυτό το είχα ξανακάνει
παλιότερα, με πολύ έντονη γεύση και χρώμα

Και τέλος, πικραμύγδαλο από τα κουκούτσια του καλοκαιριού
 (από Αθήνα τα κουβάλησα!)